Η κυβέρνηση επιβεβαίωσε την κοινοβουλευτική της συνοχή, δίνοντας μία μάχη που είχε μεν ένταση και κάποιες στιγμές ακραίας κόντρας με την αντιπολίτευση, αλλά δεν ανησύχησε ως προς το τελικό αποτέλεσμα. Μόνη παραφωνία η διαγραφή ενός βουλευτή λίγο πριν το τέλος της συνεδρίασης, για απαράδεκτο σχόλιο το οποίο αντιμετωπίστηκε άμεσα για να μείνει καμία σκιά.
Η αντιπολίτευση προσπάθησε να στριμώξει «στα σχοινιά» την κυβέρνηση και υπήρξαν στιγμές που τα κατάφερε, χωρίς όμως αυτό να ανατρέπει τις κοινοβουλευτικές ισορροπίες. Η στρατηγική των κομμάτων της αντιπολίτευσης δεν είναι ενιαία καθώς το κόμμα από αλλού εκκινεί και αλλού στοχεύει,. Μπορεί η πρόταση δυσπιστίας να υποβλήθηκε με τις υπογραφές τεσσάρων κομμάτων και ορισμένων ανεξάρτητων, αλλά η συνεργασία σταμάτησε εκεί. Κανείς δεν πιστεύει ότι υπάρχει ένα αρραγές αντιπολιτευτικό μέτωπο που απειλεί την κυβέρνηση.
Ουσιαστικά όλοι μέτρησαν τις δυνάμεις τους εντός του κοινοβουλίου, ξέροντας εκ των προτέρων, ότι δεν θα υπάρξει καμία μεταβολή. Η πρόταση δυσπιστίας απορρίφθηκε με την δυσπιστία όμως να παραμένει κυρίαρχη στην ελληνική κοινωνία. Και όπως καταγράφεται σε όλες τις δημοσκοπήσεις εδώ και πολλούς μήνες η δυσπιστία έχει ως στόχο κυρίως την κυβέρνηση, αλλά ακουμπά και την αντιπολίτευση.
Πριν οι πολιτικοί εκφράσουν την ικανοποίησή τους για το αποτέλεσμα ή για το περιεχόμενο της συζήτησης, καλό θα είναι να ρίξουν και μια ματιά στην κοινωνία που καλώς ή κακώς δεν βλέπει με μεγάλο ενδιαφέρον αυτές τις κοινοβουλευτικές διαδικασίες. Η αξιοπιστία του πολιτικού προσωπικού έχει τρωθεί πολύ σοβαρά και αυτό δεν αλλάζει με μία κορώνα από το βήμα της Βουλής, ούτε με μία ονομαστική ψηφοφορία.
Μπορεί οι πολιτικοί να έχουν πολλά ερωτήματα σε σχέση με το ποια στάση πρέπει να κρατήσουν από δω και πέρα, το βέβαιο όμως είναι ότι η κοινωνία ζητά απαντήσεις.
