Διαρκής αγώνας για ισότητα – Είναι διπλά δύσκολο να ζεις και να παλεύεις ως γυναίκα
8 Μαρτίου. Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας σήμερα. Κομπλιμέντα, άνθη και άλλα τέτοια όμορφα και συνάμα ανούσια θα επιστρατευθούν ξανά, μόνο που λίγο αφορούν τις γυναίκες που δημιουργούν και δίνουν καθημερινά έναν αγώνα κοπιώδη και άνισο…
Εν έτη 2025 θα πίστευε κανείς πως όλα έχουν λυθεί για τις γυναίκες αυτού του κόσμου. Στην Ελλάδα η ισότητα μεταξύ των δύο φύλων έχει, νομικά τουλάχιστον, κατοχυρωθεί και τυπικά δεν υφίστανται διακρίσεις.
Ωστόσο αν κοιτάξει κανείς πιο προσεχτικά και νηφάλια θα μπορέσει να διακρίνει χιλιάδες τρόπους, με τους οποίους οι γυναίκες καταπιέζονται: μισθολογικό χάσμα συγκριτικά με τους άντρες συναδέλφους τους, λιγότερες ευκαιρίες καριέρας, διπλοβάρδιες στη δουλειά και στο σπίτι, ατελείωτες και απλήρωτες εργατοώρες φροντίδας παιδιών και ηλικιωμένων, έμφυλη βία και δολοφονίες από συντρόφους και συγγενείς.
Και όλα αυτά παράλληλα με την πλήρη ανυπαρξία ενός πλαισίου πρόληψης, υποστήριξης και ενδυνάμωσης.
Αν, τώρα, ανοίξει κανείς το βλέμμα του, θα δει εκατομμύρια γυναίκες στα προσφυγικά καμπ, στα πεδία των μαχών και στις χώρες, όπου το να γεννηθεί ένα κορίτσι ισοδυναμεί με κατάρα και καταδίκη σε μια ζωή γεμάτη βάσανα, βία και πόνο.
Και αν είναι δύσκολο να μείνεις άνθρωπος στον σκληρό κόσμο που ζούμε, είναι διπλά δύσκολο να ζεις και να αγωνίζεσαι ως γυναίκα.
Εργαζόμενες μητέρες, άνεργες που αντιμετωπίζετε καθημερινά το τέρας της φτώχειας και της ακρίβειας, φοιτήτριες που διεκδικείτε το μέλλον σας, κορίτσια της Σιέρα Λεόνε και του Αφγανιστάν που παλεύετε για την επιβίωση, γυναίκες των εμπόλεμων ζωνών, στεκόμαστε δίπλα σας αλληλέγγυες και υποκλινόμαστε στο μεγαλείο σας.
