Πόσο πιθανόν είναι να συνάψουν «σύμφωνο συμβίωσης» Κωνσταντοπούλου και Κασσελάκης

Η αναφορά Κασσελάκη σε συνεργασία με την Ζωή Κωνσταντοπούλου, η δημιουργία ουσιαστικά ενός μετώπου που θα ξεκινά από την υπόθεση των Τεμπών και θα εκτείνεται και σε άλλα πολιτικά πεδία δημιούργησε αίσθηση, καθώς μέχρι σήμερα ένας τέτοιος «γάμος» δεν είχε πέσει στο τραπέζι.

Ο πρόεδρος του «Κινήματος Δημοκρατίας» Στέφανος Κασσελάκης στο ιδρυτικό συνέδριο του κόμματός του έδειξε ότι έχει επιλέξει ως κεντρική γραμμή την αναζήτηση συμμαχιών, από τις οποίες όμως αποκλείονται ο ΣΥΡΙΖΑ για ευνόητους λόγους και η ΝΔ, καθώς αυτή δέχεται τα πυρά του με κύριο άξονα την υπόθεση των Τεμπών.

Μία… ολίγον συμφωνία

Ο Στέφανος Κασσελάκη ανέφερε συγκεκριμένα: «Συμφωνήσαμε με τη Ζωή Κωνσταντοπούλου, θα δουλέψουμε μαζί και θα κάνουμε μαζί αυτό που απαιτούν οι οικογένειες των θυμάτων, θα βάλουμε όλα τα πολιτικά πρόσωπα και τον ιθύνοντα νου τον Κυριάκο Μητσοτάκη ενώπιον της προανακριτικής για να πάνε στο δικαστήριο. Φτιάχνουμε μαζί εντός και εκτός βουλής ένα μέτωπο δικαιοσύνης. Αν χρειαστεί να συνεργαστούμε για να εξαφανιστεί το σάπιο πολιτικό σύστημα θα το κάνουμε».

Η πρόεδρος της Πλεύση Ελευθερίας δεν διέψευσε την συνεργασία πλην όμως έκανε σαφές ότι η πρωτοβουλία δεν ανήκει στην άλλη πλευρά. «Δεν ισχύει αυτό που ειπώθηκε από τον κ. Κασσελάκη με τον τρόπο που ειπώθηκε. Αυτό που ισχύει είναι ότι υπάρχει η πρόθεση από την πλευρά της Πλεύσης Ελευθερίας να βρει όσο το δυνατόν περισσότερους βουλευτές προκειμένου να έχουμε 30 βουλευτές που θα συνυπογράψουν μία πρόταση για τη σύσταση προανακριτικής επιτροπής για τα Τέμπη, η οποία δεν θα περιορίζεται στον κ. Καραμανλή, δεν θα περιορίζεται στους υπουργούς Μεταφορών αλλά σε όλα τα κυβερνητικά πρόσωπα και θα περιέχει οπωσδήποτε τον κ. Μητσοτάκη, ο οποίος έχει αυτοτελή ευθύνη για το έγκλημα των Τεμπών».

Είναι εμφανές ότι υπάρχει μια άτυπη συμφωνία για το κατηγορητήριο για την υπόθεση των Τεμπών πλην όμως και οι δύο πρόεδροι θέλουν να φανεί ότι έχουν την πρωτοβουλία των κινήσεων. Ο καθένας θέλει να πείσει το εκλογικό σώμα ότι μπορεί να «τραβήξει το κάρο» της αντιπολίτευσης με μεγάλη επιτυχία.

Το πλεονέκτημα Κωνσταντοπούλου

Η Ζωή Κωνσταντοπούλου έχει βέβαια ένα αβαντάζ καθώς είναι «καβάλα στο κύμα».

Όλες οι δημοσκοπήσεις την εμφανίζουν εδώ και μήνες στη δεύτερη θέση και αυτό δεν της επιτρέπει να υποχωρήσει σε δεύτερο ρόλο. Δεν είναι άλλωστε και του χαρακτήρος της. Από την άλλη ο Στέφανος Κασσελάκης, μετά την ταραχώδη εμπειρία με την προεδρία στον ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί να αποκτήσει οργανωτική υπόσταση και έναν μηχανισμό απαραίτητο σε κάθε κόμμα για να λειτουργήσει. Το σοβαρό μειονέκτημά του είναι ότι αυτή τη στιγμή οι δημοσκοπήσεις τον εμφανίζουν στα όρια της εισόδου στη Βουλή, με σοβαρό το ενδεχόμενο να μείνει απέξω.

Ο Στέφανος Κασσελάκη πάντως όταν ρωτήθηκε ποιος από τους δύο θα ηγηθεί της συνεργασίας, απάντησε «στο λέω από την καρδιά μου δεν με απασχολεί ποιος θα ηγηθεί. Έχω δει πάρα πολλά πράγματα στην πατρίδα από τότε που ήρθα στο Επικρατείας πριν από δύο χρόνια. Θα συνεργαστώ χωρίς εγωισμό με την Ζωή Κωνσταντοπούλου», αφήνοντας παράλληλα ανοιχτό το ενδεχόμενο ακόμα και για εκλογική συνεργασία.

Τα κοινά σημεία που δεν είναι ακριβώς κοινά

Οι δύο πολιτικοί αρχηγοί έχουν κάποια κοινά χαρακτηριστικά. Έχουν περάσει και οι δύο από τον ΣΥΡΙΖΑ, με εντελώς διαφορετικούς τρόπους. Η Ζωή Κωνσταντοπούλου ήταν υψηλόβαθμο στέλεχος, εξελέγη Πρόεδρος της Βουλής το 2015 και μετά την ψήφιση του μνημονίου από τον ΣΥΡΙΖΑ αποχώρησε και από τότε η σχέση της με το κόμμα είναι πολεμική. Ο Στέφανος Κασσελάκης μετά την θεαματική είσοδο του στον ΣΥΡΙΖΑ και εξαιρετικά ταραχώδη έξοδό του προσπαθεί να κεφαλαιοποιήσει την δημοσιότητα που κέρδισε εκείνο το διάστημα και να πείσει για την αξιοπιστία του. Και οι δύο αρχηγοί έχουν πάρει αποστάσεις από το αριστερό στίγμα. Ο Στέφανος Κασσελάκης έχει επιλέξει να ενταχθεί στην ευρωομάδα Renew Europe, που αποτελείται από κεντροδεξιά κόμματα, ενώ η κ. Κωνσταντοπούλου έχει δηλώσει ότι δεν είναι «ούτε δεξιά, ούτε αριστερά», ενώ έχει πάρει θέσεις όπως αυτή κατά της συμφωνίας των Πρεσπών, που βρίσκει κοινό σε πιο συντηρητικά κοινά.

Πόσο πιθανόν είναι αυτή η συνεργασία την κοινοβουλευτική αντιμετώπιση της υπόθεσης των Τεμπών να έχει συνέχεια; Κανείς δεν μπορεί να μιλήσει με βεβαιότητα. Αν λάβει κανείς υπόψη τα έντονα ναρκισιστικά στοιχεία και των δύο πρόεδρων και την πεποίθηση τους ότι τους ανήκει ο κυρίαρχος αντιπολιτευτικός ρόλος ο κοινός δρόμος θα είναι δύσκολος. Αλλά στη πολιτική τίποτα δεν είναι βέβαιο και τίποτα επίσης δεν είναι απίθανο.