Έκθεση Oxfam: Πάνω από 60% οι εισοδηματικές ανισότητες στις χώρες που δανείζει το ΔΝΤ
Περισσότερες από τις μισές χώρες που δέχονται στήριξη από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) και την Παγκόσμια Τράπεζα παρουσιάζουν μεγάλες εισοδηματικές ανισότητες, σύμφωνα με έκθεση της Oxfam.
Πρόκειται για πάνω από το 60% των χωρών που είναι ενταγμένες σε προγράμματα στήριξης ή βοήθειας, φθάνοντας σε επίπεδο συναγερμού με βάση δείκτες των Ηνωμένων Εθνών.
Συγκεκριμένα, σε 64 από τις 106 χώρες παρουσίασαν σημαντική αύξηση των ανισοτήτων, οι οποίες είναι ιδιαίτερα υψηλές σε σχεδόν 40 χώρες, μεταξύ των οποίων η Γκάνα, η Ονδούρα και η Μοζαμβίκη.
«Το ΔΝΤ και η ΠΤ παρουσιάζουν τον αγώνα εναντίον των ανισοτήτων ως προτεραιότητα, όμως ταυτόχρονα υποστηρίζουν πολιτικές που τις μεγεθύνουν. Ο απλός κόσμος υποφέρει ολοένα περισσότερα από τις δημοσιονομικές περικοπές στην υγεία, στην παιδεία και στις μεταφορές. Αυτή η υποκρισία υψηλού επιπέδου πρέπει να τερματιστεί», τόνισε η επικεφαλής της Oxfam στην Ουάσιγκτον, η Κέιτ Ντόναλντ.
Η αύξηση του δημόσιου χρέους, ιδίως εξαιτίας της ανόδου των επιτοκίων, μειώνει τη δυνατότητα αυτών των χωρών να χρηματοδοτήσουν την υγεία, την παιδεία και την κοινωνική πρόνοια στον βαθμό που απαιτείται για να μειωθούν οι ανισότητες.
Αν και «η συμφωνία που υπέγραψε» το 2023 για τη μείωση των ανισοτήτων «που δεν έχει προηγούμενο σε 80 χρόνια» είναι «ιστορική απόφαση», η Παγκόσμια Τράπεζα, αν θέλει «να δράσει αληθινά γι’ αυτό» έχει μπροστά της την «πρώτη δοκιμασία», που είναι «να αυξήσει τα δάνειά της στις πιο φτωχές χώρες», πρόσθεσε η Ντόναλντ.
Να σημειωθεί πως, η βοήθεια στις αναπτυσσόμενες χώρες, ιδιαίτερα αυτές που βρίσκονται σε κατάσταση χρέους ή κινδυνεύουν να αντιμετωπίσουν, αναμένεται να είναι ανάμεσα στα βασικά θέματα συζήτησης στις ετήσιες συνόδους του ΔΝΤ και της ΠΤ, που διεξάγονται αυτή την εβδομάδα στις ΗΠΑ.
Οι δημόσιες δαπάνες για την υποστήριξη των οικονομιών την περίοδο της πανδημίας, κατόπιν του σοκ του πληθωρισμού παγκοσμίως και του πολέμου στην Ουκρανία, ανάγκασαν πολλά κράτη να χρεωθούν την ώρα που τα επιτόκια ανεβαίνουν με αποφάσεις κεντρικών τραπεζών των μεγαλύτερων οικονομιών, προκειμένου να τιθασευτεί ο πληθωρισμός.
Αυτό το πλαίσιο ανεβάζει στα «ύψη» το κόστος εξυπηρέτησης του χρέους ορισμένων χωρών, που αδυνατούν να τηρήσουν προθεσμίες, ή δαπανούν πάνω από τον μισό προϋπολογισμό τους γι’ αυτό, μετακυλίοντας το βάρος στους πολίτες.
