Ολλανδία: 29χρονη θα πεθάνει με ευθανασία λόγω ψυχικής οδύνης – Έχει ξεσηκώσει θύελλα αντιδράσεων
Αναζωπύρωση της συζήτησης για την ευθανασία προκαλεί η περίπτωση μιας 29χρονης Ολλανδέζας, η οποία έχει κάνει αίτημα για υποβοηθούμενο θάνατο λόγω αφόρητης ψυχικής οδύνης το οποίο έχει γίνει δεκτό από την κυβέρνηση της χώρα της.
Η Ζοράγια τερ Μπεκ, όπως αναφέρει η Guardian έλαβε την περασμένη εβδομάδα την τελική έγκριση για την υποβοηθούμενη θανάτωση μετά από διαδικασία τρεισήμισι ετών βάσει νόμου που ψηφίστηκε στις Κάτω Χώρες το 2002.
Η περίπτωσή της προκάλεσε διαμάχη, καθώς η υποβοηθούμενη θανάτωση για άτομα με ψυχιατρικές ασθένειες στις Κάτω Χώρες παραμένει ασυνήθιστη, αν και ο αριθμός τους αυξάνεται. Το 2010, υπήρχαν δύο περιπτώσεις που αφορούσαν ψυχιατρικά παθήσεις, ενώ το 2023, υπήρχαν 138: το 1,5% των 9.068 θανάτων από ευθανασία.
Ένα άρθρο για την περίπτωσή της, που δημοσιεύθηκε τον Απρίλιο, αναδείχθηκε από διεθνή μέσα ενημέρωσης, προκαλώντας κατακραυγή που προκάλεσε τεράστια αγωνία στην 29χρονη.
Είπε ότι ήταν κατανοητό ότι περιπτώσεις όπως η δική της – και το ευρύτερο ζήτημα του κατά πόσον η υποβοηθούμενη θανάτωση πρέπει να είναι νόμιμη – ήταν αμφιλεγόμενες. «Οι άνθρωποι πιστεύουν ότι όταν είσαι ψυχικά άρρωστος, δεν μπορείς να σκεφτείς καθαρά, πράγμα που είναι προσβλητικό», δήλωσε στον Guardian.
«Καταλαβαίνω τους φόβους που έχουν ορισμένα άτομα με αναπηρία σχετικά με την υποβοηθούμενη θανάτωση και τις ανησυχίες για το αν οι άνθρωποι πιέζονται να πεθάνουν. Αλλά στην Ολλανδία, έχουμε αυτόν τον νόμο για περισσότερα από 20 χρόνια. Υπάρχουν πραγματικά αυστηροί κανόνες και είναι πραγματικά ασφαλές» πρόσθεσε.
Οι δυσκολίες της ξεκίνησαν από την παιδική της ηλικία. Έχει χρόνια κατάθλιψη, άγχος, τραύμα και απροσδιόριστη διαταραχή προσωπικότητας. Έχει επίσης διαγνωστεί με αυτισμό. Όταν γνώρισε τον σύντροφό της, πίστευε ότι το ασφαλές περιβάλλον που της προσέφερε θα την θεράπευε. «Αλλά συνέχισα να αυτοτραυματίζομαι και να νιώθω αυτοκτονική», τονίζει.
«Βρισκόμουν σε λίστα αναμονής για αξιολόγηση για μεγάλο χρονικό διάστημα, επειδή υπάρχουν τόσο λίγοι γιατροί πρόθυμοι να συμμετάσχουν στην υποβοήθηση του θανάτου για άτομα με ψυχικά προβλήματα. Στη συνέχεια πρέπει να αξιολογηθείς από μια ομάδα, να έχεις μια δεύτερη γνώμη σχετικά με την επιλεξιμότητά σου και η απόφασή τους πρέπει να επανεξεταστεί από έναν άλλο ανεξάρτητο γιατρό» αποκάλυψε.
«Στα τριάμισι χρόνια που διήρκεσε αυτό, δεν δίστασα ποτέ για την απόφασή μου. Ένιωσα ενοχές – έχω σύντροφο, οικογένεια, φίλους και δεν είμαι τυφλός στον πόνο τους. Και ένιωσα φόβο. Αλλά είμαι απολύτως αποφασισμένη να το κάνω», υπογραμμίζει.
Η δημοσιοποίηση της υπόθεσής της προκάλεσε θύελλα αντιδράσεων. Τα περισσότερα σχόλια προέρχονταν από χώρες εκτός των Κάτω Χωρών, πολλά από τις ΗΠΑ. Η ίδια διέγραψε γρήγορα όλους τους λογαριασμούς της στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
«Οι άνθρωποι έλεγαν: Μην το κάνεις, η ζωή σου είναι πολύτιμη. Το ξέρω αυτό. Άλλοι έλεγαν ότι είχαν θεραπεία, όπως μια ειδική δίαιτα ή φάρμακα. Κάποιοι μου είπαν να βρω τον Ιησού ή τον Αλλάχ ή μου είπαν ότι θα καώ στην κόλαση. Ήταν μια απόλυτη καταιγίδα από σκατά. Δεν μπορούσα να αντέξω όλη την αρνητικότητα».
