Το Ισραήλ φαίνεται να γνωρίζει πολύ καλύτερα το Ιράν από την Δύση, αλλά και πάλι κανένας δεν φαίνεται να έχει τα απαραίτητα στοιχεία για να κάνει σενάρια που δεν κινδυνεύουν με αποτυχία.
Τα σενάρια σήμερα για το τι θα συμβεί, το πότε θα συμβεί και το πού θα συμβεί αναφορικά με την απάντηση του Ισραήλ στην επίθεση από την Τεχεράνη είναι δεκάδες, αν όχι εκατοντάδες. Σε όλα, ακόμη κι από αξιόλογα μέσα της Δύσης υπάρχει ένα συγκεκριμένο κοινό σημείο: κανένας δεν γνωρίζει σημαντικές πληροφορίες για την στρατιωτική ισχύ του Ιράν αλλά και για την στρατηγική που η Τεχεράνη έχει επιλέξει μέχρι να λάβει την απόφαση να στείλει εκατοντάδες drones και βαλλιστικούς πυραύλους προς τον «προαιώνιο» εχθρό της.
Είναι απόλυτα λογικό όταν οι εξελίξεις σε τέτοιο επίπεδο έχουν τέτοια πυκνότητα να υπάρχουν αναλύσεις που βασίζονται σε στοιχεία που διοχετεύει μόνο η μία από τις δύο πλευρές. Και είναι αυτό ακριβώς το σημείο που πιθανότατα οδηγεί την Δύση σε λάθος «διάβασμα» της κατάστασης αλλά και των προθέσεων των δύο εμπλεκόμενων πλευρών.
Το εύρος της απειλής
Ο Τζο Μπάιντεν είναι ίσως από τους ελάχιστους σήμερα πολιτικούς ηγέτες στον πλανήτη που έχει γνώσει των προσώπων που κινούν τα νήματα σε Ισραήλ και Τεχεράνη και στο προσκήνιο αλλά και στο παρασκήνιο. Ο Αμερικανός Πρόεδρος είναι ένας πολιτικός που διαθέτει ίσως την ευρύτερη γκάμα προσώπων και τηλεφωνικών αριθμών στην ατζέντα του ώστε να κατανοήσει σε πολύ μεγάλο βαθμό το εύρος της απειλής αλλά και τις συνέπειες που μπορεί να έχει μία επικείμενη κλιμάκωση. Είναι ο ίδιος άνθρωπος που δεν έχει προβεί σε καμία σεναριολογία και κυρίως δεν έχει μιλήσει «απλώνοντας» τον λόγο του και σηκώνοντας την αμερικανική ρητορική πέρα από το όριο της καταδίκης. Ο Τζο Μπάιντεν έχει απόλυτη επίγνωση της κρισιμότητας της στιγμής και για μπει στην διαδικασία να πει σε ένα μέσο όπως η Wall Street Journal πως οι ΗΠΑ δεν είναι απίθανο να «συρθούν» σε ένα πόλεμο με το Ιράν σίγουρα έχει τις κρίσιμες λεπτομέρειες στην διάθεσή του.
Ο άλλος πόλος που φαίνεται να γνωρίζει πολύ καλύτερα από την Δύση το αποτέλεσμα των όσων επίκεινται είναι το ίδιο το Ισραήλ. Το χτύπημα της 1ης Απριλίου στο προξενείο του Ιράν στη Δαμασκό δεν ήταν ένα χτύπημα χωρίς απόλυτα μετρήσιμα αποτελέσματα αλλά και αντίστοιχα ρίσκα. Είναι δεδομένο πως οι μυστικές υπηρεσίες του Ισραήλ μετά το φιάσκο της 7ης Οκτωβρίου με άλλη επιμονή – ηθικό και πιέσεις προς τρίτους βγήκαν και πάλι στο κυνήγι όσων απειλούν την ασφάλεια της χώρας τους. Η επίθεση του περασμένου Σαββάτου φαίνεται να εξέπληξε και να κινητοποίησε την τελευταία στιγμή μόνο όσους δεν γνωρίζουν τι πραγματικά είναι σήμερα ικανή να κάνει η Τεχεράνη. Το Τελ Αβίβ είχε στην δική του ατζέντα αρκετά ψηλά το ενδεχόμενο της απάντησης έστω και για πρώτη φορά στα χρονικά και ίσως να ήταν και κάτι που ήθελε να γίνει σήμερα προκειμένου το Ιράν να υποχρεωθεί από τις συνθήκες να δείξει σε ολόκληρο τον κόσμο τις επιχειρησιακές του δυνατότητες. Το Τελ Αβίβ μπορεί να προσπάθησε να φέρει την Τεχεράνη στο σημερινό σημείο καθώς διαθέτει πολλαπλάσια στοιχεία από αυτά που έχει μοιραστεί με τους εταίρους του τόσο για το οπλοστάσιο όσο και για τις εξελίξεις στα πυρηνικά σχέδια της χώρας.
Πυρηνικά
Ανώτατες πηγές των μυστικών υπηρεσιών του Ισραήλ αλλά και του Στρατού δεν διστάζουν να βάλουν το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν στο στόχαστρο όχι γιατί έχουν την διάθεση να τρομοκρατήσουν τον πλανήτη αλλά γιατί ίσως θέλουν να ανασχέσουν άπαξ το όνειρο για ένα πυρηνικό όπλο. Για το Τελ Αβίβ, ανεξάρτητα από το ποιος είναι πρωθυπουργός της χώρας το να διαθέτει η Τεχεράνη ακόμη και «βρώμικη» βόμβα είναι αιτία πολύ έντονης ανησυχίας. Θα πρέπει επίσης να ξεκαθαρίσουμε στην δυτική μας αντίληψη αλλά και τον τρόπο με τον οποίο «διαβάζουμε» την κατάσταση πως ο εναγκαλισμός του Ιράν με τη Ρωσία είναι δεδομένο πως έχει δώσει στοιχεία στην Τεχεράνη να επιταχύνει αν όχι την κατασκευή πυρηνικού όπλου την κατασκευή τουλάχιστον ενός νέου οπλικού συστήματος το οποίο κανένας δεν υπολογίζει. Εάν το Ισραήλ μέσα στη συσσωρευμένη πίεση και την κρίση που αντιμετωπίζει «είδε» την ευκαιρία αν όχι να διαλύσει αλλά να διαβάσει καλύτερα τον μεγάλο του εχθρό είναι δεδομένο πως δεν θα την αφήσει να πάει χαμένη. Αν στην διαδρομή καταφέρει και ένα κομβικό πλήγμα στο Ιράν και στο περιφερειακό του σύστημα τότε είναι δεδομένο πως θα βγει για ακόμη μία φορά πολλά κερδισμένο ειδικά την στιγμή που φαινόταν να στριμώχνεται για τα καλά.
