28η Οκτωβρίου: 95χρονος αφηγείται πώς βίωσε τον πόλεμο – «Έκανα αντίσταση, χωρίς να το καταλαβαίνω»
Για το πώς βίωσε τον πόλεμο και την κατοχή, για την απώλεια του πατέρα του, αλλά και για το πώς κατάφερε να επιβιώσει, μέσα από τις δυσκολίες, μίλησε ο 95χρονος Σταύρος Κολτσάκης με αφορμή την εθνική επέτειο της 28ης Οκτωβρίου.
«Λέγομαι Κολτσάκης Σταύρος, είμαι 95 χρονών και 7 χρονών πήγα σχολείο στην Παλιά Κοκκινιά, έβγαλε τη Β’ τάξη και μετέπειτα κυρήχθηκε ο πόλεμος το ’40. Ήμουν 9 χρονών. Ο πατέρας μου ήταν ναυτικός και όταν έγινε γενική επιστράτευση τον πήραν και τον πήγαν στην Αλβανία. Πέρασαν κάμποσοι μήνες, κλείστηκε η Ελλάδα σιγά σιγά, ύστερα ήρθαν και οι Γερμανοί στην Ελλάδα. Μαζεύαν τους Ιταλούς και τους καθαρίζανε», ανέφερε αρχικά ο 95χρονος.
Μιλώντας στον ΑΝΤ1 για την περίοδο της Κατοχής ο κ. Κολτσάκης θμάται: «Δεν είχαμε τι να φάμε. Άρχισε η πείνα η μεγάλη στο σπιτικό μου υπήρχε ένα αδελφάκι μικρό και ο αδελφός μου, που ήταν 2 χρόνια μεγαλύτερος. Πεινάγαμε, δεν είχαμε τι να φάμε. Μετά από κάποιο διάστημα, ήρθε ο πατέρας μου γιατί γέννησε η μάνα μου το 4ο παιδί. Όμως πήγε στο Ναυτικό Νοσοκομείο Πειραιώς με κρυοπαγήματα. Εγώ ειδοποιήθηκα να του πηγαίνω ένα κομμάτι ψωμί στον πατέρα μου κάθε πρωί. Την 7η μέρα μου είπαν ότι πέθανε. Δεν ξέρανε που ήταν η σορός του, τους έπαιρναν 5-5 και τους θάβανε στην Ανάσταση, στο νεκροταφείο στα Ταμπούρια».
«Δεν βρήκα ποτέ που θάψαν τον πατέρα μου, παρότι έψαξα», σημείωσε και πρόσθεσε: «Έκατσα με δύο παιδιά και έμαθα την ανάποδη γλώσσα. Αυτό το κάναμε για να μην μας καταλαβαίνουν γιατί είχαν και ρουφιάνους οι Γερμανοί. Κάθε λέξη από αυτές που λέμε, όταν επαναλαμβάνεται, έρχεται στην αρχική της διάλεκτο. Έκανα αντίσταση, χωρίς να το καταλαβαίνω. Σώσαμε πολλούς ανθρώπους. Έμαθα Γερμανικά, κάμποσες λέξεις».
Στη συνέχεια, ο 95χρονος μοιράστηκε μια ιστορία από εκείνη την περίοδο.
«Στην Κέκροπος και στην Παπαστράτου στη γωνία υπήρχε ένα καφενεδάκι του μπάρμπα Γιώργη. Εκεί υπήρχε ένας σκοπός στην πόρτα του εργοστασίου του Αγίου Γεωργίου με το αλεύρι και τον ρωτούσα κάθε πρωί αν θέλει καφέ. Του πήγαινα καφέ και με άφηνε να μπω μέσα με ένα σακίδιο (σ.σ. και να πάρω αλεύρι). Έμαθα να μιλάω λίγα γερμανικά», είπε.
Καταλήγοντας, τόνισε: «Οι νεότερες γενιές να είναι πατριώτες, να προσέχουν να μην πετάξουν φαγητά. Βλέπω στη Γάζα που πεθαίνουν τα παιδάκια και είναι μεγάλη αμαρτία. Να μη ζήσουν τα παιδιά σας και τα εγγόνια σας τον πόλεμο. Να έχουν καλοσύνη, να αγαπάνε την πατρίδα και να είναι ευγενείς».
