Στην κόψη του ξυραφιού βρίσκεται η κόντρα κυβέρνησης- αγροτών, αν και η κυβέρνηση δεν θέλει να την εμφανίζει ως κόντρα και δηλώνει ανοιχτή σε διάλογο, «με ανοιχτούς δρόμους».
Το πρώτο κυβερνητικό βήμα ήταν το «μασάζ» στους βουλευτές που εκπροσωπούν αγροτικές περιοχές και άρα βρίσκονται πιο άμεσα στα πυρά τους για τις επιδοτήσεις. Φαίνεται ότι αυτό το στοίχημα το κέρδισε, αν και ήταν το πιο εύκολο, καθώς οι βουλευτές είναι πιο δεκτικοί σε διαβεβαιώσεις.
Στα μπλόκα των αγροτών είναι γεγονός ότι δεν είχαμε περιστατικά ανάλογα με αυτά της Κρήτης και αυτό φάνηκε από την αποχώρηση από την πόλη του Βόλου για να αποφορτιστεί η κατάσταση. Το επόμενο βήμα για τους αγρότες είναι να προετοιμαστούν, μέσω μίας επιτροπής που θα τους εκπροσωπεί για μία συνάντηση «στο υψηλότερο επίπεδο» πολύ πιθανό και με τον Κυριάκο Μητσοτάκη.
Κανείς δεν μπορεί να προεξοφλήσει πιο θα είναι το αποτέλεσμα μίας τέτοιας συνάντησης, αν και η εξίσωση δεν είναι καθόλου εύκολη. Δεν γνωρίζουμε αν θα έχουμε αυτό που έχει δοκιμαστεί ουσιαστικά εδώ και 40 χρόνια, ένα «τόσα δίνω, πόσα θες», με τη λύση να είναι κάπου στη μέση και την επόμενη χρονιά επανάληψη του ίδιου σκηνικού με το ίδιο διαπραγματευτικό περιεχόμενο.
Δεν βρισκόμαστε πλέον ούτε στη δεκαετία του ’90, ούτε του 2000, τα λεφτά είναι μετρημένα και το περιεχόμενο της συζήτησης πρέπει να βλέπει μακριά. Θα πρέπει κυβερνώντες και αγρότες να «χτίσουν» ένα πλάνο για το πώς θα είναι η γεωργία και η κτηνοτροφία στη χώρα το 2050. Αν απλώς αναλωθούν σε ένα «παζάρι» για τα φετινά λεφτά του χρόνου τον Δεκέμβριο θα κάνουμε ακριβώς την ίδια συζήτηση.
