Η συμφωνία για κατάπαυση του πυρός στη Γάζα συμφωνήθηκε τελικώς από τα δύο εμπόλεμα μέρη, κάτι που όλος ο πλανήτης υποδέχθηκε με ανακούφιση.
Όσο και αν το σχέδιο Τραμπ έχει σημαντικά αδιευκρίνιστα στοιχεία, η σιγή των όπλων είναι ένα μεγάλο βήμα για να μπει ένας τέλος στην τραγωδία που εκτυλίσσεται εδώ και δύο χρόνια στη Γάζα.
Την Δευτέρα ή την Τρίτη οι επιζώντες όμηροι θα επιστρέψουν στα σπίτια τους, όπως και χιλιάδες Παλαιστίνιοι κρατούμενοι στις ισραηλινές φυλακές. Και από τις δύο πλευρές της σύγκρουσης υπάρχει η ελπίδα ότι τα όπλα θα σιγήσουν και πως υπάρχει μια μεγάλη ευκαιρία για μία μόνιμη λύση.
Είναι ανθρώπινο συναίσθημα η ελπίδα, αλλά πόσο κοντά στην πραγματικότητα είναι με τα δεδομένα που έχουμε στη Γάζα; Ποιος μπορεί να εγγυηθεί ότι κανείς και από καμία πλευρά αμέσως μετά την ανταλλαγή δεν θα προσπαθήσει να ξαναβάλει φωτιά; Ο Νετανιάχου είναι γνωστό ότι πιέστηκε αρκετά από τον Τραμπ για να αποδεχθεί το σχέδιο, αλλά καθώς ήταν αυτός που, παρά την αντίθετη γνώμη των στρατηγών του, συνέχισε τον πόλεμο, αρκετοί και εντός του Ισραήλ είναι ανήσυχοι για το αν είναι αποφασισμένος να προχωρήσει στα επόμενα βήματα της ειρήνης. Από την άλλη και εντός της Χαμάς το μέτωπο δεν είναι αρραγές. Η υπογραφή της συμφωνίας είναι ουσιαστικά απόφαση του πολιτικού της σκέλους και δεν είναι λύση από τους «μαχητές» που δεν έχουν πεισθεί για την αναγκαιότητα αυτού του σχεδίου, όπως παρουσιάστηκε.
Εκτός της αρχικής ανακούφισης, οι ισορροπίες θα κρέμονται μονίμως σε ένα τεντωμένο σχοινί τους επόμενους μήνες, καθώς Ισραήλ και Παλαιστίνοι δεν καλούνται απλώς να εφαρμόσουν μια συμφωνία, αλλά και να διαμορφώσουν τα επόμενα βήματα, όλα θα είναι πιθανά.
